حکومت اسلامی به فجیع ترین شکل ممکن شکنجه می کند

شکنجه در زندان های حکومت اسلامی به فجیع ترین شکل ممکن انجام میشود
رادیو فرانسه: فردا بیست و ششم ماه ژوئن، روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه است. در واقع در دسامبر سال 1997 مجمع عمومی سازمان ملل متحد بقصد حمایت از قربانیان شکنجه و مبارزه علیه عاملان شکنجه در جهان، روز بیست و شش ماه ژوئن را به همین عنوان نامگذاری کرد.
باید یادآوری کرد که اولین باری که واژه شکنجه در یکی از اسناد بین المللی مورد اشاره قرار گرفت ، سال 1948 یعنی تقریباً شصت و پنج سال پیش بود که
" اعلامیه جهانی حقوق بشر" توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید و در آن برای اولین بار"شکنجه " توسط جامعه بین المللی محکوم شد.
گام بعدی در این زمینه، که به درخواست و پافشاری سازمان های مردم نهاد انجام گرفت، تصویب " بیانیه حمایت از قربانیان شکنجه و نیز هرنوع رفتار بیرحمانه و غیر انسانی " بود که در سال 1975 منتشر شد.
در سال 1981 مجمع عمومی سازمان ملل متحد صندوقی را بقصد جمع آوری کمک های نقدی دولت ها برای مقابله با شکنجه و حمایت از شکنجه شده ها تاسیس کرد. در آمد این صندوق در اختیار سازمان های مردم نهادی گذاشته می شود که به یاری شکنجه شده گان میشتابند.
در سال 1984 " کنوانسیون علیه هر نوع شکنجه و بد رفتاری های بیرحمانه و غیر انسانی" به تصویب مجمع عمومی رسید و آنگاه سه سال طول کشید تا در سال 1987 به مرحله اجرا گذاشته شد. نهادی بنام "کمیته علیه شکنجه" که از افراد کارشناس تشکیل شده است مسئول پیگیری رعایت این کنوانسیون در جهان است.
به این ترتیب اولین گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره شکنجه در سال 1985 شروع بکار کرد . یک کارشناس مستقل از سوی کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد در راس این کمیته گمارده میشود.
و سرانجام در سال 1997 مجمع عمومی سازمان ملل روز بیست و ششم ماه ژوئن را بنام روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه نام گذاری کرد.
در گفتگوئی با خانم دکتر نور ایمان قهاری، پزشک روانشناس و کارشناس پژوهش و درمان در حوزه شکنجه و آسیب دیده گی های اجتماعی در آمریکا، از او درباره پدیده شکنجه در جهان، میزان گستردگی و رواج آن در کشور های مختلف ، وضعیت شکنجه در ایران ، پیشرفت هائی که در زمینه مبارزه با شکنجه در جهان انجام گرفته و نیز سرنوشت غم انگیز قربانیان شکنجه پرسش کرده ایم که شما را به شنیدن پاسخ های او دعوت می کنیم.
خانم دکتر قهاری با واژه قربانی شکنجه زیاد موافق نیست و خود می گوید "جان به در بردگان از شکنجه" مناسب تر است.
خانم قهاری معتقد است با وجود اینکه شکنجه قبل از روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی در ایران رواج داشته، اما در بیش از سه دهه گذشته، کاربرد شکنجه به فجیع ترین شکل ممکن صورت گرفته است و متاسفانه ، نه تنها برای افرادی که بطور مستقیم شکنجه شده اند، بلکه برای خانواده های آنها، برای اطرافیان آنها و برای نسل بعدی و جامعه بطور کلی پیامد های بسیار مخرب و هولناکی داشته است.