۱۳۹۰ اسفند ۲۱, یکشنبه

مينا احدى: مانيفست در دفاع از خاورميانه سکولار با امضا شخصيت هاى مهم بين المللى: سلمان رشديى٬ نوال السعداوى٬ تسليمه نسرين٬ مريم نمازى٬ مريم هلي٬ گيتا ساگال و


فرستادن به ایمیل چاپ

manifest
سلمان رشديى٬ نوال السعداوى٬ تسليمه نسرين٬ مريم نمازى٬ مريم هلي٬ گيتا ساگال و سازمانهاي متعدد مدافع حقوق انساني از کشورهاي اسلام زده ٬ و ۱۴۰۰ نفر ديگر اين مانيفست را تا کنون امضا کرده اند.

اين يک حرکت بين المللي در دفاع از خواست و آرزوي ميليونها نفر در کشورهايي است که با سرنگون کردن ديکتاتورها در حال مبارزه با سناريو سازي دولتهاي غربي و تقلاي بيشرمانه جنبش اسلامي براي به شکست کشاندن اين انقلابات هستند. ما از همه مردم آزاديخواه دنيا٬ از روشنفکران٬ نويسندگان و مدافعين حقوق انساني در همه جا دعوت ميکنيم به اين حرکت مهم بپيوندند. بويژه از جوانان در ايران دعوت ميکنيم که اين حرکت مهم را تقويت و پشتيباني کنند.
انقلاب در تونس و مصر و ليبي و سوريه و ديگر کشورهاي خاورميانه و شمال افريقا يک تکان بزرگ اجتماعي است. اين زلزله سياسي که از ايران آغاز شد و کشور به کشور ادامه يافت٬ امروز ميرود که طومار بسياري از دولتهاي ديکتاتور و اسلامي را در اين قسمت از دنيا در هم بپيچد.
اين انقلاب ابدا و ابدا هيچ ربطي به جنبش اسلامي نداشت و ندارد. انقلابي از طرف جوانان عاصي از بي حقوقي و فقر٬ نسل جواني که از دنيا همه چيز و از آزادي بيان نهايت آن يعني آزادي مطلق بيان و انديشه را طلب ميکند بود. انقلابي از طرف مردم تحت ستم٬ آزاديخواهان و کارگران و دانشجويان و بي خدايان و روشنفکران و نسل فيسبوک ٬ براي يک زندگي بهتر بود و اکنون جنبش اسلامي با فرصت طلبي و کثافتکاري که ويژه آنهاست٬ ميکوشد اين انقلابات را عملا به شکست بکشاند.
در ايران انقلاب جوانان و مردمدر سال ۱٣۸۸ به نتيجه نرسيد و جامعه ايران ميرود که خود را براي يک رودررويي نهايي با حکومت فاشيست اسلامي آماده کند. جوانان در ايران از ادامه انقلابات و رسيدن مجدد آن به ايران بعد از سرنگوني بشار اسد حرف ميزنند. بطور قطع سرنگوني حکومت اسلامي طومار جنبش اسلامي را کاملا در هم خواهد پيچيد و يک زلزله مهم اجتماعي را در دنيا باعث خواهد شد. چرا که سي و سه سال حکومت اسلامي در ايران يک فنر عظيم ضد مذهبي و نفرت از اين دستگاه جنايت و تحميق را جمع کرده که ظرفيت اينرا دارد که انقلاب و رنسانسي در منطقه عليه مذهب و خدا ايجاد کند.
انقلاب در مصر و تونس و سوريه و ليبي و ... اما ابدا به جنبش اسلامي مربوط نيست. اينجا جوانان براي شعارهاي ضد امپرياليستي و شيطان سازي هاي جنبش اسلامي تره هم خورد نميکنند. اينجا عليه دشمن حي و حاضر يعني دولتهاي ديکتاتور و طبقه حاکم به خيابان آمده اند و واقعيت مهم اينست که اين انقلاب هنوز ادامه دارد.
در کشورهاي اروپايي و در غرب٬ برخورد بسياري از منتقدين جنبش اسلامي و ناظرين اين وقايع ٬ به اين انقلابات با ترس و نگراني و با عدم درک مکانيزم اين انقلابات همراه است. گفته ميشود اسلاميها برنده اين وقايع خواهند بود و در عمل بي تفاوتي و پاسيويسم را در ميان مردم دامن ميزنند. فاکت اينست که در مصر و تونس مبارزات ادامه دارد و کارگران و دانشجويان و جوانان از اينکه سرو نوک حکومتهاي ديکتاتور رفته و بدنه هنوز باقي است و مقاومت ميکند٬ حرف ميزنند. و اين مردم در حال مبارزه کردن هستند. ٬ کارگران جوانان و زنان از دنيا انتظار دارند در مقابل سناريو سازي دولتهاي غربي با همراهي اسلاميهاي کراوات زده و " مدرات" ٬ از انقلاب برحق آنها دفاع کنند.
ما با اعلام يک مانيفست در دفاع از سکولاريسم و خواستهاي برحق انقلاب و در دفاع از انقلاب مردم خاورميانه و شمال افريقا ٬ ميخواهيم دنيا را بسيج کنيم. الان بايد به ميدان آمد از مردم دفاع کرد. کساني که از قبل مهر شکست بر اين مبارزات ميزنند٬ کسانيکه مسابقه شروع نشده مدال پيروزي را برگردن جنبش اسلامي آويزان ميکنند٬ هيچ کمکي به زنان و مردان تشنه آزادي در اين منطقه نميکنند.
حامد عبدالصمد نويسنده مصري- آلماني در کتابش به نام " جنگ يا صلح" در مورد انقلابات در اين منطقه از روزهاي حضور خود در ميدان التحرير چنين مينوسيد: ۱۸ روز تمام ميدان التحرير با عشق و عطوفت ميزبان زنان و مردان بود. هيچ نمونه اي از يک مورد دزدي٬ هيچ ناراحتي و يا شکايتي از يک مورد آزار جنسي و يا تحقير زنان را در اين هيحده روز نديديم. در عمل يک رويا را شاهد بوديم. ميدانستيم اين رويا به زودي تمام ميشود اما اين واقعه براي هميشه در ياد و خاطره ما خواهد ماند ٬ ميدان التحرير نشان ميداد که مردم مصر لايق و شايسته چه زندگي هستند. . او در همين کتاب از حضور سميه در جمع زنان و مردان ميدان التحرير حرف ميزند. مادري با يک پسر هفت ساله٬ که بدليل امتناع از روسري و حجاب داشتن از همسرش جدا شده و تنها زندگي ميکرد٬ " سميه هر روز در اينجا بود و بعد از اينکه تلويزيون دولتي مبارک گزارشي از رابطه جنسي و بي بند و باري زنان در ميدان التحرير پخش کرد٬ او را برادرش به خانه خود راه نميدهد. او به ميدان باز ميگردد و در حاليکه لباسهايش را روي زمين ميريزد٬ يک سخنراني تکان دهنده ميکند. ميگويد اينجا خانه من است. من غمگين نيستم بلکه بسيار خوشحالم مرا هميشه اذيت و آزار داده اند شکنجه ام کرده اند ٬ هميشه بايد تحقير ميشدم هميشه بايد از کساني فرار ميکردم.هميشه بدنبال يک مامن و خانه براي خودم بودم٬ من خوشحالم که در ميدان التحرير هستم اينجا خانه من است: جايي که هرکس مرا آنگونه قبول دارد که در واقع هستم کسي نميخواهد مرا تربيت کند. اينجا خانه پدري من است که در آغوش آن ميتوانم عليه بي عدالتي در دنيا اعتراض کنم."
بله نکته اصلي اينست که در اين جوامع زلزله اجتماعي اتفاق افتاده و مردم در حال ساختن آينده خود هستند. با امضا اين مانيفست و با سازمان دادن جنبش عملي دفاع از مردم و بويژه زنان در اين منطقه بايد کمک کنيم اين آينده روشن و متکي بر جدايي کامل مذهب از دولت ٬ متکي بر آزادي مطلق بيان و برابري کامل زن و مرد و احترام به انسان باشد.

لينک مانيفست :
http://www.change.org/petitions/world-citizens-defend-a-free-and-secular-middle-east-and-north-africa

مينا احدي
کلن- ۵ نوامبر ۲۰۱۱

Mina Ahadi
International

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر